Dualisme geschapen door God als goddelijke harmonie.
Dualisme is de tegenstelling tussen twee polen die nodig is voor beweging en leven. Zo heb je eb en vloed van de zee en de min en pluspool bij een accu die zorgt voor beweging. Volgens de spiritualiteit is de dualiteit ontstaan bij het begin van de schepping toen ruimte en tijd werd geschapen. Dualiteit heeft vaak een negatieve lading omdat het een spanningsveld weergeeft tussen goed en fout en lichaam en geest. Spiritualiteit heeft dan als doel dit spanningsveld op te heffen en terug te keren tot de oorspronkelijke harmonie. De weg naar deze harmonie en innerlijke vrede is dan om tot het inzicht te komen dat er geen dualiteit bestaat maar dat we deel zijn van het geheel en dat alles er mag zijn. Het ervaren van dualiteit heeft te maken met ons ego. Als we ons ego loslaten bestaat er geen dualiteit meer en zijn we vrij. Het probleem van deze gedachte is dat we dan ook onze uniciteit kwijtraken. Deze gedachte dooft ook het impuls om de wereld te verbeteren omdat zowel het goede als het kwade aanwezig mag zijn en het kwade ten diepste niet bestaat. Zelf praat ik dan ook liever over harmonie en disharmonie. Binnen harmonie is er ruimte voor dualisme zolang het dualisme maar harmonisch is. Er bestaat harmonie tussen eb en vloed, lichaam en geest, dag en nacht, zomer en winter, zonder dat er sprake hoeft te zijn van een negatief dualisme. Er bestaat echter ook een dualisme die wel een negatieve spanning geeft. Deze spanning ontstaat als de harmonie wordt aangetast en er disharmonie gevonden wordt zoals bij liefde en haat, goed en kwaad, ziekte en gezondheid. Deze vorm van dualisme hoeft er echter niet noodzakelijk te zijn en is ook niet per definitie ontstaan bij de schepping van tijd en ruimte. Haat, kwaad en ziekte horen in het geheel niet bij de schepping maar zijn ontstaan door disharmonie. Het harmonisch dualisme brengt leven voort maar het disharmonisch dualisme de dood. Het is mogelijk in onze ruimte en tijd een volkomen harmonisch dualisme te ervaren met behoud van onze uniciteit. Sterker nog. Het is juist de bedoeling dat we onze uniciteit volkomen ontwikkelen in verbondenheid met elkaar in volkomen harmonie. Jezus Christus is gekomen om ons te onderwijzen en ons de weg tot deze harmonie te tonen. Jezus wordt ook wel de Vredevorst genoemd. Deze vrede, ookwel innerlijke rust, biedt Hij de mensen aan. Deze vrede waar Jezus het over heeft is een innerlijke harmonie vanuit verbondenheid met God.

Johannes 14:27  Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u  Je kunt innerlijke harmonie ervaren terwijl er disharmonie om je heen is. Juist door te leven vanuit die innerlijke verbondenheid met God breng je de omgeving ook in harmonie waarbij je je eigenheid, je zelf niet hoeft op te geven maar juist mag ontwikkelen tot een uniek liefhebbende ziel, met een eigen unieke uitdrukking die iets toevoegt aan Gods Liefde op aarde. Jij bent geschapen om tegenover God te staan in harmonie als in een liefdesrelatie met wederzijdse uitwisseling van liefde. Dit dualisme is een goddelijke dualisme die iets toevoegt aan het wezen van God en daarom ook niet zal verdwijnen. We zullen niet opgaan in het grote bewustzijn maar voor eeuwig vanuit onze eigenheid een toevoeging zijn van Gods Liefde.
Het dualisme hoeft dan ook niet opgeheven te worden maar wel de disharmonie in het dualisme. En dat is precies wat Christus heeft gedaan. Hij is de Stemvork van het universum. Als we ons op Hem afstemmen komt er weer goddelijke harmonie!